Oaxaca de Juárez, stolica jednego z najbardziej zróżnicowanych regionów Meksyku, usytuowana jest w południowej części tego kraju. To pewnego rodzaju Meksyk w pigułce: tutejsze szczyty wznoszą się na wysokość ponad 3 000 m n.p.m., rozległe doliny były świadkami rozwoju cywilizacji prekolumbijskich a dziewicze plaże są idealnym kierunkiem dla spragnionych spokoju. Kilkanaście grup etnicznych zamieszkujących stan Oaxaca zapewnia bogactwo kulturowe, znakomitą kuchnię i pełną różnorodności, niepowtarzalną atmosferę.
OAXACA DE JUÁREZ – największe miasto stanu Oaxaca w środkowym Meksyku. Liczy ponad 300 tysięcy mieszkańców. Oaxaca położona jest na wysokości 1555 m n.p.m. Od meksykańskiej stolicy Ciudad de México oddalona jest o ponad 500 km.
DOJAZD - podróż autobusem z Miasta Meksyk do Oaxaca trwa 6-7 godzin. Polecam przewoźnika ADO (https://www.ado.com.mx). Inną alternatywą jest podróż samolotem (lotnisko Aeropuerto Internacional Xoxocotlán oddalone od miasta o 8 km). Lot AeroMexico trwa nieco ponad godzinę.
OAXACA DAWNIEJ
O dominację na terytorium dzisiejszego stanu Oaxaca w czasach prehiszpańskich walczyli Mistekowie, Aztekowie i Zapotekowie. Oaxaca została założona mniej więcej w 1482 roku przez wojowników Mexica (Aztekowie), na polecenie Ahuízotla, ósmego tlatoani (najwyższy władca ludów Nahua). Jego córka Coyolicatzin poślubiła zapoteckiego władcę Cocijoeza, dzięki czemu między Mexicami i Zapotekami zawiązał się sojusz. Kiedy w 1521 roku poszukujący złota Hiszpanie przybyli do miasta, Cozijoeza liczył na ich wsparcie w walce ze znienawidzonymi Mixtekami. Hiszpanie dość szybko zapanowali nad terytorium zwaśnionych sąsiadów i na miejscu dawnej bazy wojennej Mexiców założyli miasto Oaxaca, które przez wiele lat znane było jako Antequera z racji podobieństwa, jakie dostrzegli podobno przybyli tu konkwistadorzy do andaluzyjskiego miasteczka o tej samej nazwie. Złoty wiek miasta przypada na drugą połowę XVIII wieku, kiedy to Oaxaca bogactwem dorównywała Puebli, Veracruz czy Guadalajarze.
OAXACA OBECNIE
W styczniu 1931 roku Oaxaca znacznie ucierpiała w wyniki trzęsienia ziemi. Większa część pięknej architektury zostałą uległa zniszczeniu. Jakby tego było mało w 1969 ulewne deszcze spowodowały powodzie, które również nie oszczędziły miasta. Budowa drogi panamerykańskiej w 1940 przyczyniła się do rozwoju turystyki, która dziś stanowi istotny czynnik rozwoju ekonomicznego miasta.
WIĘCEJ O OAXACA
- Nazwa Oaxaca wywodzi się z języka náhuatl i powstała od słowa Huāxyacac. Nadali ją Aztekowie w XV wieku. Huax-yaca-tepec (Huāx= Leucaena leucocephala, po hiszpańsku huaje, meksykański krzew z rodziny bobowatych; yaca=nos; tepec=miejsce), znaczy zatem na szczycie huaje. Na cześć zmarłego w 1872 roku meksykańskiego prezydenta Benito Juáreza, z pochodzenia Zapoteka, miasto przemianowano na Oaxaca de Juárez.
- W roku 1987 zabytkowe Stare Miasto, czy el Centro Histórico wraz z pobliskim stanowiskiem archeologicznym Monte Albán, z którego wywodzi się obecna Oaxaca, wpisano na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
- W stanie Oaxaca zamieszkuje aż 16 grup etnicznych: amuzgos, cuicatecos, chatinos, chinantecos, chochos, chontales, huaves, ixcatecos, mazatecos, mixes, mixtecos, nahuatlecos, triques, zapotecos, zoques i popolocas. Ludność indiańska liczy ponad 22 tysiące osób. Najpopularniejsze języki indiańskie to zapotecki i mixtecki. Dzięki tej różnorodności Oaxaca słynie z pięknych wyrobów ręcznych, bogatej tradycji i różnorodnej oferty kulturalnej.
- Ze wszystkich meksykańskich miast to właśnie Oaxaca jest najbardziej narażona na trzęsienia ziemi. Region niszczony był wielokrotnie przez żywioł o sile większej niż 7 w skali Richtera.
- Oaxaca może cieszyć się łagodnym klimatem. Średnia roczna temperatura wynosi tu 20°C, jednak z racji wysokości (1550 m n.p.m.) różnica temperatur jakie panują w dzień i w nocy jest znaczna. Najcieplej jest tu w kwietniu i maju (14°C-32°C), najzimniej zaś w grudniu, styczniu i lutym (8°C-25°C). Od maja do października trwa pora deszczowa.
JESZCZE WIĘCEJ CIEKAWOSTEK
- W Oaxaca koniecznie spróbujcie lokalnej czekolady. Najpopularniejsza jest płynna i gorąca, z mielonych ziaren kakaowca. Czekoladę na terenach Oaxaca pito już w czasach prehiszpańskich i była pierwszym towarem, który zaczęto eksportować z Meksyku. W historycznym centrum miasta mieści się sporo sklepików, gdzie można kupić różnego rodzaju produkty na bazie tradycyjnie wyrabianej czekolady.
- Kuchnia regionu jest bardzo zróżnicowana i łączy elementy indiańskie z tradycyjną kuchnią z czasów kolonii a obecnie również wpływy europejskie. Warto spróbować lokalnego sera quesillo, znanego w całym Meksyku jako queso de Oaxaca oraz mole negro, tradycyjnego ciemnego, lekko pikantnego sosu na bazie papryczek chili, przypraw i czekolady. W końcu mówi się, że “quien va a Oaxaca y no come mole, nunca fue”, czyli ten kto nie jadł mole w mieście Oaxaca, tak naprawdę tam nie był. Na odważnych czekają chapulines, czyli podobne do koników polnych owady smażone i przyprawione typowo po meksykańsku, czyli solą, chili i sokiem z limonki.
- Region Oaxaca słynie z czarnej ceramiki, wytwarzanej z tzw. barro negro, czyli z czarnej gliny. Pochodzi z małej miejscowości San Bartolo Coyotepec, oddalonej od miasta Oaxaca o 11 kilometrów. Glina przed wypiekaniem ma ciemnobrązową barwę, która pod wpływem wysokiej temperatury przybiera ostatecznie kolor czarny. Ceramika może mieć matowe lub błyszczące wykończenie. Jej korzenie sięgają czasów Monte Albán. Czarna ceramika wciąż robiona jest ręcznie. To świetna pamiątka z podróży, nie znajdziecie dwóch takich samych przedmiotów wykonanych tą techniką!
- Oaxaca słynie z pięknych, tkanych tradycyjnie wyrobów. Jest w czym wybierać: pledy, poncza, torebki, paski i dywany, na których tkane są wzory i symbole typowe dla regionu Oaxaca. Miłośnikom tekstyliów przypadnie do gustu el Museo Textil de Oaxaca, czyli Muzeum Tkanin, mające swoją siedzibę na Starym Mieście.
DRZEWO Z TULE
W miejscowości Santa María del Tule oddalonej o niecałe 15 km od miasta Oaxaca, przy dziedzińcu miejscowego kościoła, można zobaczyć słynne drzewo Árbol del Tule o najgrubszym pniu na świecie. Ten cypryśnik meksykański nazywany też Drzewem Montezumy waży ponad 600 ton i ma ponad 2000 lat. Pień w przekroju mierzy aż 14,05 m. Wysokość drzewa to 42 m a obwód korony szacuje się na 58 metrów. Według zapoteckiej legendy drzewo posadził Pechocha, kapłan boga wiatru o imieniu Ehécatl, ponad 1400 lat temu. Tule oznacza drzewo oświecenia, a miejscowi chętnie pokazują je turystom z różnych perspektyw, z których przypomina krokodyla, słonia, głowę jelenia czy lwa.
