Wizyta w Monasterio de Santa Catalina, czyli w Klasztorze św. Katarzyny, to powrót do przeszłości i to bez użycia wehikułu czasu. Jeden z najważniejszych zabytków białego miasta Arequipa i zarazem jeden z najpiękniejszych przykładów architektury kolonialnej rokrocznie przyciąga miliony turystów i fotografów z całego świata, którzy na długo pozostają pod wrażeniem uroku tego miejsca.
KLASZTOR ŚW. KATARZYNY (EL MONASTERIO DE SANTA CATALINA) – jeden z najważniejszych i najbardziej znanych zabytków w Arequipie. Zajmuje cały kwartał historycznego centrum miasta i przypomina małe miasteczko. Klasztor przez kilka stuleci zamieszkiwały Siostry od Świętej Katarzyny Sieneńskiej. Aktualne godziny otwarcia oraz cennik najlepiej sprawdzić na oficjalnej stronie Monasterio de Santa Catalina.
KLASZTOR ŚWIĘTEJ KATARZYNY DAWNIEJ
Historia klasztoru jest bardzo oryginalna. Otóż w roku 1580 pewna bogata mieszkanka Arequipy, Doña María de Guzmán postanowiła zmienić status wdowy na zakonnicę i tym sposobem ufundowała Zgromadzenie i klasztor Sióstr od Świętej Katarzyny Sieneńskiej. Dołączyły do niej kobiety z wyższych klas między innymi córki miejscowych wodzów indiańskich i ubogie kreolki (potomkinie hiszpańskich kolonizatorów). Klasztor udostępniono zwiedzającym dopiero w roku 1970, w celu zebrania środków na założenie elektryczności i doprowadzenie bieżącej wody. W czasach świetności mieszkało tu aż 450 osób. Dziś w klasztorze mieszka już tylko kilkanaście zakonnic.
JEDEN Z NAJPIĘKNIEJSZYCH PRZYKŁADÓW ARCHITEKTURY KOLONIALNEJ
Mimo licznych trzęsień ziemi, które nawiedziły Arequipę na przestrzeni lat, Klasztor Świętej Katarzyny przetrwał do dziś. Zbudowano go z białej lokalnej skały wulkanicznej zwanej sillar. Na monasterio składa się aż 100 pomieszczeń, 3 dziedzińce, kościół z 1660 roku i galeria, w której można oglądać znakomite obrazy pochodzące z epoki kolonialnej. Klasztor jest doskonałym przykładem połączenia stylu lokalnego z hiszpańskim.
WIĘCEJ O KLASZTORZE ŚW. KATARZYNY
- W Klasztorze Świętej Katarzyny obowiązywała klauzura. Siostry, które tu mieszkały żyły odseparowane od miasta.
- Jedną trzecią mieszkanek klasztoru stanowiła służba. Zakonnice wywodzące się w wysokich klas społecznych przyzwyczajone były do równie wysokich standardów. Podobno odbywały się tu nawet przyjęcia. Dopiero przełożona Josefa Cadena zwolniła służące, z których większość pozostała w klasztorze.
- Jedną z najbardziej znanych sióstr klasztoru była beatyfikowana przez papieża Jana Pawła II, Sor Ana de los Ángeles Monteagudo (1595-1668). Oprócz mocy uzdrawiania siostra potrafiła przewidzieć śmierć i choroby. Według zakonnic, pacjenci, którzy dotykali przedmiotów należących do Anny od Aniołów, w cudowny sposób wracali do zdrowia.
- Wygląd i wyposażenie cel zakonnych uzależnione były od możliwości finansowych mieszkanek.
- Ściany kuchni, w których siostry przygotowywały posiłki pokrywa sadza z palenisk.
JESZCZE WIĘCEJ CIEKAWOSTEK
- W centrum Claustro de los Naranjos, czyli Dziedzińca Drzew Pomarańczowych znajdują się trzy krzyże, które wykorzystywano w Wielki Piątek w odgrywanym przez siostry przedstawieniu obrazującym ostatnie dni Jezusa.
- Na końcu alei Toledo mieści się pralnia. Ceramiczne misy, które dawniej służyły do przechowywania zboża i wina połączono siecią kanałów doprowadzających wodę.
- W Claustro Mayor, czyli głównym dziedzińcu znajduje się pięć konfesjonałów. Ściany ozdobione są pięknymi malowidłami (32) przedstawiającymi sceny z życia Maryi i Jezusa.
- Spacerując Calle Sevilla pod charakterystycznymi łukami czy białą Calle Córdoba można poczuć się jak na południu gorącej Hiszpanii.
- W czasie wizyty warto wejść na punkt widokowy (mirador), z którego rozciąga się przepiękny widok. W bezchmurny dzień widać stamtąd dwa ośnieżone wulkany Chachani 6 075 m n.p.m oraz Misti 5 822 m n.p.m.
